ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ

 

Ρε παπάρα του «δεν πληρώνω δεν πληρώνω»...

Πας και κάνεις φασαρίες για το χαράτσι και δεν κουνάς τον κώλο σου από τον καναπέ όταν ο κάθε μεγαλοηλίθιος που έχει τα κλειδιά της ΔΕΗ κατεβάζει το διακόπτη και μου κλείνει το ρεύμα όταν εγώ το έχω πληρωμένο. Γκρινιάρη του κώλου, έχω καθίσει στο ασανσέρ της πολυκατοικίας δυο ώρες κλεισμένη λόγω της απεργίας των υπαλλήλων της ΔΕΗ που είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Που τους πληρώνω εγώ με τους φόρους μου. Που δεν έχουν καταλάβει, γιατί έχουν σκατά στο κεφάλι τους ότι το ρεύμα δεν είναι πολυτέλεια, αλλά αγαθό.

Ρε παπάρα του «δεν πληρώνω δεν πληρώνω», λες να μην πληρώνω διόδια. Ε βέβαια, εσύ τη μακρύτερη απόσταση που έχεις κάνει, είναι μέχρι τη Λούτσα στο πατρικό της γιαγιάς. Όμως εγώ που πηγαίνω τέσσερις φορές το χρόνο στην Καρδίτσα, και πενήντα ευρώ να ήταν τα διόδια μέχρι εκεί, θα τα έδινα ευχαρίστως. Γιατί όταν κάθε Σαββατοκύριακο, θρηνούσαμε σε αυτό το δρόμο τριάντα πέντε νεκρούς και τώρα όταν γίνεται ατύχημα είναι πρώτο θέμα στα κανάλια, είμαι ικανοποιημένη. Όταν έφτανα στο Μαλιακό και τηλεφωνούσα στη μάνα μου και το γιο μου να τους χαιρετίσω γιατί δεν ήξερα αν θα έβγαινα ζωντανή από εκεί, τώρα που δεν τον βλέπω ντιπ το Μαλιακό, θα πληρώσω ευχάριστα. Βλέπεις, κεφάλα της αριστεράς, θεωρώ ότι η ζωή μου και η ζωή του παιδιού μου αξίζει περισσότερο από τα 17 ευρώ που είναι τα διόδια ως την Καρδίτσα και πίσω πάλι. Γιατί οδηγώ σε δρόμο με τέσσερις λωρίδες, με διαχωριστικό παρτέρι, με δρόμο ταχείας κυκλοφορίας που δεν είναι γεμάτο με εικονοστάσια δεξιά και αριστερά.

Ρε παπάρα του «δεν πληρώνω δεν πληρώνω» που χαίρεσαι που κατήργησες το πεντάευρω στα νοσοκομεία, για έλα μια μέρα να δεις τι γίνεται στα εξωτερικά ιατρεία κάποιου νοσοκομείου. Κάθε κωλόγερος και κωλόγρια που πηγαίνοντας να δει τη Μαρίτσα που αγόρασε καινούργιο ακουστικό για το αυτί  της, βρίσκεται έξω από το νοσοκομείο και μπαίνει μέσα, τζάμπα είναι άλλωστε και αρχίζει: μετρήστε μου την πίεση, μετρήστε μου το ζάχαρο, κάντε μου μια εξέταση γιατί πριν τέσσερις μέρες φταρνίστηκα. Κάθε στριμμένος γέρος και γριά που δεν έχουν τι να κάνουν, πάνε στο νοσοκομείο να πάρουν σειρά γιατί έκλασαν πριν το φαγητό και όχι μετά. Το πεντάευρο τους έκοψε τη φόρα για λίγο καιρό. Τώρα πάλι μαζεύονται και αρχίζουν, να κάνω ένα καρδιογράφημα. Να δώσω μια γενική ούρων. Χωρίς λόγο, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο.

Αν ρε παπάρα του «δεν πληρώνω δεν πληρώνω», είσαι τόσο μεγαλόψυχος, έλα να μου βάψεις το σπίτι που για να το βάψω, πρέπει να μαζέψω λεφτά δυο μήνες. Έλα να πληρώσεις εσύ το λογαριασμό της ΔΕΗ, του νερού και τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας μου. Αν όμως δε σ’ αρέσει τότε να φύγεις από την κοινωνία μας. Αν θεωρείς ότι η κοινοκτημοσύνη σε εκφράζει, η Κορέα υφίσταται. Θα σε δεχτούν με ανοιχτές αγκάλες. Αλλά θες αριστερή ιδεολογία με δεξιά τσέπη. Ιδεολόγε του κώλου. Αν δε σου αρέσει, τράβα σε ένα νησί του ειρηνικού που είναι ακατοίκητο, να τρως καρύδες και μπανάνες και να χέζεις πίσω από δέντρα.

Όσο όμως ζεις στον πολιτισμό, θα φέρεσαι σαν πολιτισμένο. Και λέω σαν, και όχι ως πολιτισμένος, γιατί δεν είσαι πολιτισμένος. Άντε τώρα να ξυρίσεις καμιά μασχάλη που ζέχνεις σαν κουνάβι και μεθαύριο μας ξανακάνεις κήρυγμα.

Πλήρωσες για τη διαφήμιση των τριών λεπτών στην τηλεόραση; Πλήρωσες για να μας δείξεις τη μαλακία που σε δέρνει; Γιατί αν πληρωσες τι δεν πληρώνω δεν πληρώνω είσαι; Θες να κάνεις κάτι; Κάντο χωρίς να προδίδεις τις ιδέες σου. Ηλίθιοι όλοι, κάθε χαμένος κάνει και ένα κόμμα…