ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Επειδή είμαι και πάρα πολύ καλός άνθρωπος, γυρνώντας από το Λονδίνο, πήρα το γιό μου και τον πήγα να δει τους παππούδες του από το σόι του πατέρα του.

Είμαι υπεράνω, δεν το ξέρατε? Μπορεί ο πατέρας του να μην τηλεφωνεί καν στο γιο του, αλλά οι γονείς του τι φταίνε?

Όπως αγαπάει τον παίδαρο η μάνα μου έτσι τον αγαπούν και αυτοί. Το ίδιο και η θεία του.

Το παιδί είχε να δει τους παππούδες του 10 χρόνια. Που και που του τηλεφωνούσαν αλλά τις τελευταίες 15 μέρες άρχισαν να θέλουν να τον δουν μην τυχόν και πεθάνουν χωρίς να δουν το παιδί. Με έπιασε και η μάνα μου στο μπίρι μπίρι και αφού μου έκανε τα νεύρα κρόσσια, το πήρα απόφαση και ξεκίνησα για την Πρέβεζα.

Μέχρι την Κόρινθο, ο δρόμος είναι τέλειος. Μετά, είναι εφιάλτης. Κακό το οδόστρωμα, μια λωρίδα κυκλοφορίας σε κάθε κατεύθυνση, χωρίς διαχωριστικό διάζωμα… και τρέχουν ρε παιδιά, τρέχουν πάρα πολύ. Κυριακή πρωί, με 160 πήγαιναν όλοι. Και μετά σου λένε φταίει το κράτος που γίνονται ατυχήματα.

Και μετά έφτασα στο Ρίο. Παιδιά έπαθα πλάκα. Η γέφυρα είναι εκπληκτική. Χαλάλι τα 11,70 ευρώ που έδωσα για να περάσω. Η είσοδος στη γέφυρα είναι δωρεάν. Η έξοδος στοιχίζει. Αλλά χαλάλι. Εντυπωσιάστηκα. Σε δυο λεπτά είχα περάσει στη δυτική στερεά Ελλάδα.

Και μετά το μικρό ιντερλούδιο της γέφυρας, ξανάρχισε ο εφιάλτης.

Ο δρόμος στενός, σα σκοτωμένο φίδι από τις στροφές, οι αγρότες με τα αγροτικά χωρίς ιδέα από κώδικα οδικής κυκλοφορίας, έγινε το στομάχι μου κόμπος μέχρι να φτάσω στην Αμφιλοχία γιατί έκανα και τη χαζομάρα και πήγαινα με τις πινακίδες και δεν πήρα τον καινούργιο δρόμο και πήγα από τον παλιό. Έφτασα στην Αμφιλοχία, και πήγαινα για Βόνιτσα. Ειδυλλιακό το τοπίο, χάλια ο δρόμος. Πήγα καρότσα μέχρι το Άκτιο. Με 20 χιλιόμετρα την ώρα γιατί ήταν ένας ηλίθιος που δυο το μεσημέρι φόρτωσε το φουσκωτό και πήγαινε μπροστά και μεις που η δυνατότητα προσπέρασης ήταν άπιαστο όνειρο, τον ακολουθούσαμε ως κλωσσόπουλα την κλώσα!

Περάσαμε την υποβρύχια σήραγγα του Ακτίου και φτάσαμε στην Πρέβεζα. Η πόλη είχε σιέστα. Ούτε ψυχή στο δρόμο. Ευτυχώς είχα περάσει το τηλέφωνο του ξενοδοχείου στο κινητό και μου δώσαν οδηγίες για το πώς θα πάω εκεί.

Θυμήθηκα το λόγο για τον οποίο ήμουν εκεί και πήγα το παιδί στο χωριό του πατέρα του. Τον άφησα και γύρισα να ξεκουραστώ στο ξενοδοχείο.

Είχα ειδοποιήσει και μια φίλη μπλόγγερ και το πιο ωραίο άρχισε όταν συναντηθήκαμε.

Είναι μια υπέροχη και πανέμορφη γυναίκα, φοβερά ήρεμη και χαμογελαστή. Πρόθυμη, ευγενική και Κυρία!

Πρόκειται για την athinovio! Με ξενάγησε στην πόλη της, με κέρασε καφέ, ήρθε μαζί μου στο χωριό να πάρουμε το παιδί, μας πήγε σε μια εξαιρετική ψαροταβέρνα, περπατήσαμε μαζί στην έκθεση βιβλίου και ψωνίσαμε φυσικά… (μαντέψτε τι βιβλίο πήρα: η βασίλισσα των παπουτσιών της Άννας Ντέιβις!). Την άλλη μέρα πήγαμε στην εταιρεία τους, τη χαιρετήσαμε και ξεκίνησε η οδύσσεια της επιστροφής.

Στο δρόμο ρίξαμε και μια βουτιά και φτάσαμε στην Αθήνα άγρια μεσάνυχτα.

Τα καυτά σημεία του ταξιδιού ήταν οι γέφυρες. Του Ρίου και του Ακτίου!

Καλέ, γίναμε Ευρώπη. Αν φτιάχνανε και τους δρόμους, δε θα είχαμε να ζηλέψουμε τίποτα από την Αυστρία.

Μερικές πληροφορίες για τη γέφυρα του Ρίου-Αντιρίου:

Το 1880, ο Χαρίλαος Τρικούπης εξελέγη Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Στις 29 Μαρτίου 1889, μίλησε στο Κοινοβούλιο για την ανάγκη γεφύρωσης του Στενού Ρίου-Αντιρρίου. Ωστόσο, η κατασκευή του έργου αυτό δεν ήταν τεχνικά εφικτή μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα. Η Γέφυρα καλύπτει μια απόσταση 2.500 μέτρων.

Επίσης, τα φυσικά χαρακτηριστικά των Στενών παρουσιάζουν ένα μοναδικό συνδυασμό αντίξοων συνθηκών που καθιστούν το έργο μοναδικό: Βάθος θάλασσας ως και 65 μέτρα, πυθμένας μειωμένων αντοχών, έντονη σεισμική δραστηριότητα και πιθανές τεκτονικές κινήσεις.

Η γέφυρα αποτελείται από:

μια καλωδιωτή γέφυρα μήκους 2.252 μέτρων με τέσσερις πυλώνες. Τα ανοίγματα έχουν μήκος 286 μέτρα, 560 μέτρα, 560 μέτρα, 560 μέτρα και 286 μέτρα,

δύο γέφυρες πρόσβασης, μήκους 392 μέτρων στην πλευρά του Ρίου και 239 μέτρων στην πλευρά του Αντιρρίου. Το κατάστρωμα έχει πλάτος 27,2 μέτρα με δύο λωρίδες κυκλοφορίας, μια λωρίδα ασφαλείας και πεζοδρόμιο σε κάθε κατεύθυνση. Το όριο ταχύτητας στη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου είναι 80 χλμ/ώρα. Χαμηλότερα όρια ταχύτητας ισχύουν στον Σταθμό Διοδίων καθώς και, προσωρινά, σε περίπτωση έργων οδοποιίας, άλλων ειδικών συμβάντων ή γεγονότων.

Πληροφορίες για την υποθαλάσσια σήραγγα Ακτίου Πρεβέζης:

Η ζεύξη Πρέβεζας- Ακτίου ήταν ένα σημαντικό όνειρο αναπτυξιακού έργου, με το οποίο συνδέθηκε η Ήπειρος με την Στερεά Ελλάδα (Ακαρνανία). Η σήραγγα σήμερα έχει συνολικό υποθαλάσσιο οδικό μήκος 910m και μέγιστο βάθος 27m κάτω από τη θάλασσα. Τα τροχοφόρα διασχίζουν την απόσταση σε 1 έως 1,5 λεπτό περίπου. Ο σταθμός διοδίων βρίσκεται στο Άκτιο και το κόστος διοδίων για ΙΧ είναι 3 ευρώ.

Φωτογραφία μπόνους!