ΚΑΚΙΕΣ...

Και τώρα θα ανοίξω το κουτάκι με τις κακίες.

Θα με πείτε κομπλεξική και χαιρέκακη αλλά θα σας αποδείξω ότι δεν είμαι.

Θα σας εκφράσω την άποψή μου για τα καμένα σπίτια από την πρόσφατη πυρκαγιά που κατέκαψε κοντά στα 200.000 στρέμματα με δέντρα.

Αφορμή για την ανάρτηση αυτή, στάθηκε η συζήτηση που είχα χθες βράδυ με ένα φίλο. Μου είπε πως μια γνωστή του είχε χτίσει ένα σπίτι στο Γραμματικό, μεζονέτα τρίπατη και κάθε όροφος ήταν πάνω από 500 τετραγωνικά. Έλειπε σε ένα νησί διακοπές, έμαθε για τη φωτιά, γύρισε και βρήκε τα 1200 τετραγωνικά της με την επίπλωση φλαμπέ! Και όλα νόμιμα, παρακαλώ.

Και ερωτώ. Πήρες ρε κύριε, ένα οικόπεδο έξω από την Αθήνα, σε απόσταση αναπνοής και μέσα στο πράσινο. Για να το αγοράσεις και να χτίσεις τη βίλα σου, θα έδωσες τα μαλλιοκέφαλά σου. Και τόσα λεφτά δεν τα βγάζεις μεροδούλι – μεροφάι! Άρα δε σου λείπανε. Αφού ρε ηλίθιε, επένδυσες ένα τόσο μεγάλο χρηματικό κεφάλαιο με σκοπό να είσαι μέσα στο δάσος, τι έκανες για να εξασφαλίσεις ότι δε θα καταστραφεί η επένδυσή σου?

Τόσοι «μεροκαματιάρηδες» είχαν τα «φτωχικά τους» στην Πεντέλη, τη Δροσιά το Διόνυσο, το Ντράφι, το Πικέρμι… Έδωσαν τα μαλλιοκέφαλά τους για ένα οικόπεδο εκεί. (το ξέρω γιατί το 1981 αγόρασε και ο μπαμπάς ένα οικόπεδο στο Ντράφι που όταν το είδε η μαμά μου κόντεψε να πάθει συγκοπή, το είχαμε πάρει, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν χρήματα και πραγματικά ζοριστήκαμε πολύ για κάνα δυο χρόνια, αλλά τώρα, αξίζει πολύ πολύ πολύ περισσότερο). Έδωσαν άλλα λεφτά για να χτίσουν γαλλικές μεζονέτες και πισίνες.

Τι θα ήταν γι’ αυτούς να φτιάξουν και μια δεξαμενή που σε περίπτωση πυρκαγιάς θα είχε πιεστικό με γεννήτρια και περιμετρικά από το σπίτι θα έριχνε νερό???

Έδωσαν τόσα λεφτά και στις 30.000 ευρώ που στοιχίζει αυτή η μέθοδος κιότεψαν???

Αν έδιναν ο καθένας 2000 ευρώ σε κάθε περιοχή, θα αγόραζαν βυτιοφόρα σε κάθε δήμο και θα είχαν κάποιες πιθανότητες να διασώσουν το δάσος που τόσο ήθελαν να ζουν μέσα σε αυτό!!!

Δε λυπάμαι κανέναν που κάηκε το σπίτι του.
Λυπάμαι μόνο τα χιλιάδες δέντρα που έδιναν οξυγόνο στην Αθήνα.
Λυπάμαι τα ζώα που κάηκαν.
Λυπάμαι τα πουλιά που έχασαν τις φωλιές τους και πετάνε πάνω από τα καμμένα και κράζουν.
Λυπάμαι όλους εμάς που καταδικαστήκαμε να ζούμε σε μια χώρα που οι κάτοικοί της έχουν έλλειψη λογικής και ευαισθησίας.
Λυπάμαι τον άτυχο ταξίαρχο που κάηκε, και οι δικοί του δεν είχαν την τύχη να τον χαιρετίσουν όπως του έπρεπε…ένας πραγματικός και σύγχρονος ήρωας!

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ = ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

ΩΡΑ ΓΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ

Σας παρουσιάζω το αγαπημένο μου τραγούδι που θυμίζει άλλες εποχές. Αρχικά νόμιζα ότι η Amy Winehouse ήταν μαύρη γιατί η φωνή της έχει κάτι που με οδήγησε σε αυτό το συμπέρασμα...

Επειδή το βίντεο μετά από αίτηση της εταιρείας δίσκων της δεν μπορεί να μπει σε μπλογκ σας δίνω τη διεύθυνση

Back to black

He left no time to regret

Kept his dick wet

With his same old safe bet

Me and my head high

And my tears dry

Get on without my guy

You went back to what you knew

So far removed from all that we went through

And I tread a troubled track

My odds are stacked

I'll go back to black

We only said good-bye with words

I died a hundred times

You go back to her

And I go back to.....

I go back to us

I love you much

It's not enough

You love blow and I love puff

And life is like a pipe

And I'm a tiny penny rolling up the walls inside

We only said goodbye with words

I died a hundred times

You go back to her

And I go back to

Black, black, black, black, black, black, black,

I go back to

I go back to

We only said good-bye with words

I died a hundred times

You go back to her

And I go back to

We only said good-bye with words

I died a hundred times

You go back to her

And I go back to black

Το πρώτο τραγούδι που άκουσα ήταν το παρακάτω που για τον ίδιο λόγο σας δίνω τη διεύθυνση στο you tube.

You know i am no good

Meet you downstairs in the bar and heard

your rolled up sleeves and your skull t-shirt

You say why did you do it with him today?

and sniff me out like I was Tanqueray

cause you're my fella, my guy

hand me your stella and fly

by the time I'm out the door

you tear men down like Roger Moore

I cheated myself

like I knew I would

I told ya, I was trouble

you know that I'm no good

Upstairs in bed, with my ex boy,

he’s in the place, but I can't get joy,

thinking on you in the final throes, this is when my buzzer goes

run out to meet your chips and bitter

you say when we married cause you're not bitter

there'll be none of him no more

I cried for you on the kitchen floor

I cheated myself

like I knew I would

I told ya, I was trouble

you know that I'm no good

sweet reunion, Jamaica and Spain

we're like how we were again

I'm in the tub, you on the seat

lick your lips as I soak my feet

then you notice little carpet burn

my stomach drop and my guts churn

you shrug and its the worst

who truly stuck the knife in first

I cheated myself like I knew I would

I told ya I was trouble, you know that I'm no good

I cheated myself, like I knew I would

I told ya I was trouble, yeah ya know that I'm no good

Φωτογραφία μπόνους!

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Επειδή είμαι και πάρα πολύ καλός άνθρωπος, γυρνώντας από το Λονδίνο, πήρα το γιό μου και τον πήγα να δει τους παππούδες του από το σόι του πατέρα του.

Είμαι υπεράνω, δεν το ξέρατε? Μπορεί ο πατέρας του να μην τηλεφωνεί καν στο γιο του, αλλά οι γονείς του τι φταίνε?

Όπως αγαπάει τον παίδαρο η μάνα μου έτσι τον αγαπούν και αυτοί. Το ίδιο και η θεία του.

Το παιδί είχε να δει τους παππούδες του 10 χρόνια. Που και που του τηλεφωνούσαν αλλά τις τελευταίες 15 μέρες άρχισαν να θέλουν να τον δουν μην τυχόν και πεθάνουν χωρίς να δουν το παιδί. Με έπιασε και η μάνα μου στο μπίρι μπίρι και αφού μου έκανε τα νεύρα κρόσσια, το πήρα απόφαση και ξεκίνησα για την Πρέβεζα.

Μέχρι την Κόρινθο, ο δρόμος είναι τέλειος. Μετά, είναι εφιάλτης. Κακό το οδόστρωμα, μια λωρίδα κυκλοφορίας σε κάθε κατεύθυνση, χωρίς διαχωριστικό διάζωμα… και τρέχουν ρε παιδιά, τρέχουν πάρα πολύ. Κυριακή πρωί, με 160 πήγαιναν όλοι. Και μετά σου λένε φταίει το κράτος που γίνονται ατυχήματα.

Και μετά έφτασα στο Ρίο. Παιδιά έπαθα πλάκα. Η γέφυρα είναι εκπληκτική. Χαλάλι τα 11,70 ευρώ που έδωσα για να περάσω. Η είσοδος στη γέφυρα είναι δωρεάν. Η έξοδος στοιχίζει. Αλλά χαλάλι. Εντυπωσιάστηκα. Σε δυο λεπτά είχα περάσει στη δυτική στερεά Ελλάδα.

Και μετά το μικρό ιντερλούδιο της γέφυρας, ξανάρχισε ο εφιάλτης.

Ο δρόμος στενός, σα σκοτωμένο φίδι από τις στροφές, οι αγρότες με τα αγροτικά χωρίς ιδέα από κώδικα οδικής κυκλοφορίας, έγινε το στομάχι μου κόμπος μέχρι να φτάσω στην Αμφιλοχία γιατί έκανα και τη χαζομάρα και πήγαινα με τις πινακίδες και δεν πήρα τον καινούργιο δρόμο και πήγα από τον παλιό. Έφτασα στην Αμφιλοχία, και πήγαινα για Βόνιτσα. Ειδυλλιακό το τοπίο, χάλια ο δρόμος. Πήγα καρότσα μέχρι το Άκτιο. Με 20 χιλιόμετρα την ώρα γιατί ήταν ένας ηλίθιος που δυο το μεσημέρι φόρτωσε το φουσκωτό και πήγαινε μπροστά και μεις που η δυνατότητα προσπέρασης ήταν άπιαστο όνειρο, τον ακολουθούσαμε ως κλωσσόπουλα την κλώσα!

Περάσαμε την υποβρύχια σήραγγα του Ακτίου και φτάσαμε στην Πρέβεζα. Η πόλη είχε σιέστα. Ούτε ψυχή στο δρόμο. Ευτυχώς είχα περάσει το τηλέφωνο του ξενοδοχείου στο κινητό και μου δώσαν οδηγίες για το πώς θα πάω εκεί.

Θυμήθηκα το λόγο για τον οποίο ήμουν εκεί και πήγα το παιδί στο χωριό του πατέρα του. Τον άφησα και γύρισα να ξεκουραστώ στο ξενοδοχείο.

Είχα ειδοποιήσει και μια φίλη μπλόγγερ και το πιο ωραίο άρχισε όταν συναντηθήκαμε.

Είναι μια υπέροχη και πανέμορφη γυναίκα, φοβερά ήρεμη και χαμογελαστή. Πρόθυμη, ευγενική και Κυρία!

Πρόκειται για την athinovio! Με ξενάγησε στην πόλη της, με κέρασε καφέ, ήρθε μαζί μου στο χωριό να πάρουμε το παιδί, μας πήγε σε μια εξαιρετική ψαροταβέρνα, περπατήσαμε μαζί στην έκθεση βιβλίου και ψωνίσαμε φυσικά… (μαντέψτε τι βιβλίο πήρα: η βασίλισσα των παπουτσιών της Άννας Ντέιβις!). Την άλλη μέρα πήγαμε στην εταιρεία τους, τη χαιρετήσαμε και ξεκίνησε η οδύσσεια της επιστροφής.

Στο δρόμο ρίξαμε και μια βουτιά και φτάσαμε στην Αθήνα άγρια μεσάνυχτα.

Τα καυτά σημεία του ταξιδιού ήταν οι γέφυρες. Του Ρίου και του Ακτίου!

Καλέ, γίναμε Ευρώπη. Αν φτιάχνανε και τους δρόμους, δε θα είχαμε να ζηλέψουμε τίποτα από την Αυστρία.

Μερικές πληροφορίες για τη γέφυρα του Ρίου-Αντιρίου:

Το 1880, ο Χαρίλαος Τρικούπης εξελέγη Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Στις 29 Μαρτίου 1889, μίλησε στο Κοινοβούλιο για την ανάγκη γεφύρωσης του Στενού Ρίου-Αντιρρίου. Ωστόσο, η κατασκευή του έργου αυτό δεν ήταν τεχνικά εφικτή μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα. Η Γέφυρα καλύπτει μια απόσταση 2.500 μέτρων.

Επίσης, τα φυσικά χαρακτηριστικά των Στενών παρουσιάζουν ένα μοναδικό συνδυασμό αντίξοων συνθηκών που καθιστούν το έργο μοναδικό: Βάθος θάλασσας ως και 65 μέτρα, πυθμένας μειωμένων αντοχών, έντονη σεισμική δραστηριότητα και πιθανές τεκτονικές κινήσεις.

Η γέφυρα αποτελείται από:

μια καλωδιωτή γέφυρα μήκους 2.252 μέτρων με τέσσερις πυλώνες. Τα ανοίγματα έχουν μήκος 286 μέτρα, 560 μέτρα, 560 μέτρα, 560 μέτρα και 286 μέτρα,

δύο γέφυρες πρόσβασης, μήκους 392 μέτρων στην πλευρά του Ρίου και 239 μέτρων στην πλευρά του Αντιρρίου. Το κατάστρωμα έχει πλάτος 27,2 μέτρα με δύο λωρίδες κυκλοφορίας, μια λωρίδα ασφαλείας και πεζοδρόμιο σε κάθε κατεύθυνση. Το όριο ταχύτητας στη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου είναι 80 χλμ/ώρα. Χαμηλότερα όρια ταχύτητας ισχύουν στον Σταθμό Διοδίων καθώς και, προσωρινά, σε περίπτωση έργων οδοποιίας, άλλων ειδικών συμβάντων ή γεγονότων.

Πληροφορίες για την υποθαλάσσια σήραγγα Ακτίου Πρεβέζης:

Η ζεύξη Πρέβεζας- Ακτίου ήταν ένα σημαντικό όνειρο αναπτυξιακού έργου, με το οποίο συνδέθηκε η Ήπειρος με την Στερεά Ελλάδα (Ακαρνανία). Η σήραγγα σήμερα έχει συνολικό υποθαλάσσιο οδικό μήκος 910m και μέγιστο βάθος 27m κάτω από τη θάλασσα. Τα τροχοφόρα διασχίζουν την απόσταση σε 1 έως 1,5 λεπτό περίπου. Ο σταθμός διοδίων βρίσκεται στο Άκτιο και το κόστος διοδίων για ΙΧ είναι 3 ευρώ.

Φωτογραφία μπόνους!

ΑΡΓΙΑ ΜΗΤΗΡ ΚΑΚΙΑΣ (χε χε χε)

Αφού δεν έχω δουλειά, έψαξα στο ίντερνετ και βρήκα ηθοποιούς, μοντέλα και λοιπά νούμερα που χωρίς μεηκάπ, δε θα γύρναγε κανείς να τις κοιτάξει δεύτερη φορά.

Ορίστε και τρομάξτε:

Αnn Hathaway

Brooke Shields

Claudia Schiffer

Eva Longoria

Goldie Hawn

Madonna

Pamela Anderson

Sharon Stone

Uman Thurman

Φωτογραφία μπόνους:

Ζέστη, άδειοι δρόμοι, εκπτώσεις, ότι πρέπει για ένα ωραίο τραγουδάκι.

Εκπληκτική φωνή, μουσική έξω από τα ελληνικά δεδομένα, ένα συγκροτημα που παρακολουθώ πολλά χρόνια.

ΝΑΜΑ:

Φωτογραφία μπόνους (για να μην ξεχνιόμαστε!)