Αυτό
που δεν κατάφεραν οι εκβιασμοί, οι πιέσεις και οι απειλές, το κατάφερε η κακία (όχι
εντελώς, αλλά έκανα κοντά δυο μήνες να κάνω ανάρτηση).
Πριν
μερικά χρόνια δέχτηκα διακριτικές μεν, πιέσεις δε, να κλείσω το μπλογκ. Αντιστάθηκα,
αντεπιτέθηκα και το διατήρησα.
Πριν
λίγο καιρό, κάποια ψυχανώμαλα άτομα του κυβερνοχώρου με απειλούσαν και μερικά
σχόλιά τους μπορείτε να τα δείτε στην προηγούμενη ανάρτηση. Ούτε και αυτό όμως ήταν
δυνατό να με σταματήσει να γράφω.
Κάτι
όμως το πέτυχε. Η κακία. Η μοχθηρία και δεν ξέρω και γω τι άλλο.
Όσοι
με γνωρίζετε προσωπικά, θα ξέρετε πως είναι λίγο δύσκολο να με αποστομώσει κάποιος,
μη σου πω και αδύνατο. Τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν είχε συμβεί. Συνέβη, λοιπόν.
Με άφησε
speechless
η
απανθρωπιά και το μίσος κάποιων.
Λόγω
δουλειάς, ζω μέσα στον πόνο και την αγωνία του θανάτου. Ποτέ, ποτέ, δεν
ευχήθηκα σε κάποιον να αρρωστήσει.
Διαβάστε
σκηνικό για να καταλάβετε.
Κακιά
Νο 1: Βάσω, που τις βάζεις τώρα τις καρφίτσες
τις βουντού;
Βάσω:
Στη Ρία.
Ρία:
Σ΄
εμένα;;;
Βάσω:
Εσένα δε λένε Ρία;
Κακιά
Νο 1 και κακιά Νο 2: (με ένα στόμα και οι δυο), Ρία,
πολύ υγιή σε βρίσκουμε!
Έμεινα
κάγκελο! Με μάρτυρες όλα αυτά. Δεν τα βγάζω από το μυαλό μου! Πρώτη φορά στη
ζωή μου δε βρήκα τι να απαντήσω και σηκώθηκα και έφυγα. Έκτοτε δεν υπάρχουν για
μένα.
Μου πήρε
κοντά ένα μήνα να συνειδητοποιήσω πως τελικά οι πρόγονοί μας είχαν σε όλα, μα όλα,
δίκιο. Πιο αχάριστος όλων ο ευεργετηθείς…
Το ευχαριστώ
για το ξεροστάλιασμά μου στο προσκεφάλι της μιας όταν βγήκε από το χειρουργείο
για δεύτερη φορά μέχρι να συνέλθει και η συμπαράστασή μου όταν έπαθε αλλεργία,
ήταν να μου πουν πως είμαι πολύ υγιής!
Εντάξει,
δεν τους αρέσει η φάτσα μου. Σεβαστό. Πιθανόν και η δικές τους να μην αρέσουν σ’
εμένα, παρόλ’ αυτά, οφείλουμε να τηρούμε κάποιους κανόνες καλής συμπεριφοράς. Είναι
όμως θέμα παιδείας. Αν από το σπίτι σου δεν έχεις διδαχθεί να είσαι καλός
άνθρωπος, να μην εύχεσαι να πάθει κανείς κακό, τότε εκτός από κακός είσαι και ανάγωγος!
Στην
ηλικία μου και με τα όσα πέρασα, κάτι τέτοια δε θα έπρεπε να με σοκάρουν. Αυτό όμως
με σόκαρε. Γιατί δεν το περίμενα, γιατί έσταζαν κακία όχι μόνο τα λόγια αλλά
και τα μάτια τους.
Όλες
οι διαλέξεις περί αξιοπρέπειας και ηθικής που έκαναν τόσο καιρό, απλά απέδειξαν
άλλο ένα προγονικό σλόγκαν: δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις!
Άτομα
που εύχονται στους άλλους να πάθουν κάτι κακό, απλά δεν είναι άνθρωποι. Σκουλήκια
ίσως. Μόνο αυτά σέρνονται στο χώμα και τις ακαθαρσίες.
Άλλωστε
οι προπάτορες το είχαν πει: ο όμοιος στον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα. Ή αν
θέλετε, δείξε μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι!
Θα έπρεπε
να το είχα καταλάβει. Δεν πειράζει. Γηράσκω αεί διδασκόμενος.
