Είπε ο εβραίος να πάει στο παζάρι και έλαχε ημέρα Σάββατο!
Αυτό ακριβώς έπαθα.
Δούλευα χωρίς ρεπό από τις 3 Αυγούστου και το έκανα για να μαζέψω ρεπό ώστε να αποδράσω από την Αθήνα για εννέα ημέρες.
Πρώτη αναποδιά, ο Ιάσιος είχε ένα βαρύ περιστατικό που δεν μπορούσε να το αφήσει και να φύγει.
Ε, λέω, δεν πειράζει, θα πηγαίνουμε για μπάνιο τα απογεύματα, τόσες παραλίες έχει η Αθήνα.
Δεύτερη αναποδιά, ο καιρός. Από το περασμένο Σάββατο, όλο συννεφιά και αέρας. Δε μιλάω για τη θερμοκρασία, που αντί για μαγιό, θέλει πουλόβερ!
Τρίτη και φαρμακερή. Κόλλησα μια υπέροχη ίωση που μου έφερε εμετούς και λίγα δέκατα και μετά πέρασε σε διάρροια.
Ωραιότατα.
Μου άρεσε που ήθελα να μαυρίσω και λίγο.
Εγώ πότε θα γίνω μαύρη?????????
Ρεπό μαζεμένα, τέλος. Επιστροφή στη δουλειά και για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ξεκουραστεί καθόλου. Νιώθω φοβερά καταπονημένη. Δεν έχω διάθεση για τίποτα. Θέλω 10 μέρες ακόμα να κοιμάμαι και να μην ξυπνώ. Να είμαι μεταξύ κρεββατιού και καναπέ. Να μην έχω να ξυπνώ για δουλειά, να μην έχω να βγω από το σπίτι.
Α, και τώρα που το θυμήθηκα! Είχε δυο μήνες εκπτώσεις, και εγώ δε βγήκα στα μαγαζιά ούτε να αγοράσω ένα σουτιέν!
Δε βρήκα το χρόνο...
Τουλάχιστον με τις εκλογές, έχω να ελπίζω σε ένα τριημεράκι στις εξωτικές Καρδιτσίους νήσους. Να φάω πιτούλες, να γευτώ ντόπια λουκανικάκια, να μασουλίσω παϊδάκια…
Τι μένει?
Τρεις βδομαδίτσες και πάλι στα πάτρια ( ) εδάφη!
Γκρίνια τέλος. Είπα τον πόνο μου και φεύγω για δουλειά…
Ε, δε σας ξέχασα!
